Zmiany w zachowaniu kota a problemy zdrowotne

Koty potrafią bardzo dobrze ukrywać ból i choroby - wiemy o tym nie od dziś. Na co więc z behawioralnego punktu widzenia powinno się zwracać uwagę, by odpowiednio wcześnie wykryć problem zdrowotny? Kiedy wybrać się do lekarza weterynarii?

Wszystko, co nagłe i odbiegające od rutynowego zachowania, powinno zaalarmować

Oprócz typowych objawów chorobowych jak kichanie, łzawienie, wszelkie kulawizny, świąd, ślinienie się itd., są takie, których nie zauważymy na pierwszy rzut oka, a dopiero po bacznej obserwacji zachowania naszego kota.

Wskazówką jest tutaj zwiększenie czujności, gdy kot zacznie się zachowywać... jakkolwiek inaczej, niż robił to codziennie do tej pory! Koty są rutyniarzami, więc nagła zmiana w ich zachowaniu powinna nas zaniepokoić.

Poniżej lista przykładowych zmian w zachowaniu, mogących wskazywać na problem zdrowotny:

• Unikanie kontaktu z człowiekiem
• Zaniedbanie pielęgnacji futra lub wręcz nadmierne wylizywanie/wygryzanie
• Ukrywanie się, a także przebywanie w "dziwnych" miejscach
• Zmniejszona aktywność (ale nadmierne pobudzenie też!)
• Niechęć do jedzenia
• Odmówienie zabawy
• Nagła agresja, której wcześniej nie było
• Wrażliwość na dotyk, której wcześniej nie było
• Nadmierna wokalizacja
• Załatwianie potrzeb poza kuwetą

Kiedy do lekarza?

Najszybciej, gdy tylko zauważymy niepokojące zachowanie kota, odbiegające od codziennej normy. Nie obawiajmy się krytyki w stylu "za bardzo się zamartwiasz". O wiele lepsza jest nadmierna troska niż kompletne zlekceważenie problemu!

Wiele nagłych zmian w zachowaniu jest spowodowanych problemami takimi jak ból (nawet w okolicy jamy ustnej!), choroba, zakażenie (np. dróg moczowych), pojawienie się pasożytów, a także nieprawidłowościami w obrębie narządów (np. tarczycy). To jest tylko część przypadłości, jakie mogą spotkać kota domowego.

Dlatego właśnie nie dziwmy się, gdy behawiorysta skieruje nas na badania! To podstawowe postępowanie przy problemach behawioralnych - trzeba wykluczyć choroby i inne problemy zdrowotne. Oczywiście nawet przy problemach zdrowotnych terapia behawioralna bywa bardzo przydatna, ma bowiem nieoceniony wpływ na załagodzenie kociego stresu (co jest przecież ważne przy rekonwalescencji), ale bez badań (chociażby morfologii z biochemią) nie będziemy wiedzieli niczego o kocim organizmie i jakiekolwiek działanie behawioralne może okazać się mało skuteczne. Taka praca... po omacku.

Nie ma niczego złego w zgłoszeniu się najpierw do behawiorysty i nie o to mi tutaj chodzi. Dobry behawiorysta po wywiadzie skieruje na konieczne badania, dzięki czemu opiekun będzie się czuł pewniej, "prowadzony za rękę". Ja to rozumiem, natomiast to odmowa wykonania badań z własnego widzimisię jest bardzo problematyczna. Blokuje to bowiem szansę na skuteczną terapię, a poza tym takie nastawienie jest groźne dla kota, ponieważ może on w danym momencie borykać się z poważnymi problemami zdrowotnymi, o których nie będziemy mieli pojęcia.