Nie krzycz na kota

Krzycząc na kota, tylko pogorszysz sytuację

Czego się nauczyłam przez te ostatnie lata dokształcania w kociej dziedzinie? Że na kota krzyczeć nie wolno.

Krzyki, wrzaski, grożenie – to najgorszy pomysł na ukaranie kota.

źródło: 42 North, Pexels

Nie mówiąc już o tym, że kota w ogóle nie powinno się karać, ponieważ kot nie jest psem (choć na psa też bym nie krzyczała; kot nie  reaguje na podniesiony ton tak, jak pies, nie poddaje się takiej samej tresurze) i w jego przypadku najważniejsze są pozytywne reakcje oraz skojarzenia. Zachęta do kontynuowania pożądanego działania.

Jeśli więc chcemy kota czegoś nauczyć, lepiej przyłapywać go na czynieniu dobrych zachowań i nagradzaniu ich, niż bezsensownie krzyczeć. 

Krzyk nic nie da, jedynie pogorszy sytuację.

Bo kot tylko się zestresuje, ucieknie i przestanie nam ufać. Kot nie rozumie krzyku. Nie czyta nam w myślach, nie wie, co znaczy grożenie palcem, więc zwyczajnie nie wie, dlaczego jesteśmy wobec niego tacy agresywni. On nam zaufał, pokochał nas, a my nagle się na niego wydzieramy. 

On to zapamięta. Dlatego z krzykiem i karaniem trzeba uważać. Bo kot może zacząć źle kojarzyć daną sytuację, ale w nie do końca pożądany sposób. Może zacząć kompletnie unikać danego miejsca, a potem nawet nas. Więź opiekuna z kotem może zostać zerwana. A chyba kochający właściciel by tego nie chciał.

Kot, który stracił zaufanie do człowieka, niczego się już nie nauczy przez bardzo długi czas.

Dlatego do aktywności, drapania drapaka zamiast mebli, jedzenia karmy itp. nie zmuszamy kota krzykiem. To najgorsze, co możemy zrobić.

Czego zatem używać?

Tego, co kota wyraźnie motywuje. Czyli zachęcamy go do czegoś poprzez pieszczoty, ulubiony rodzaj zabawy lub przysmaki (zróżnicowane, by podtrzymać kocią ciekawość). Jeśli kot drapie mebel – odciągnijmy czymś jego uwagę, ale nie krzyczmy, nie klaszczmy głośno w ręce. Bowiem zmysł słuchu kota jest niezwykle wyostrzony i wiele hałaśliwych dźwięków po prostu go stresuje. A kot żyjący w stresie to kot osłabiony, który może się nawet nabawić choroby.

W skrócie: Pożądane zachowanie kota należy nagradzać, a niepożądane (złe) najlepiej ignorować.

Życie w zgodzie ze swoim zwierzęciem jest o wiele przyjemniejsze :)

Jeśli chcecie lepiej zrozumieć koty lub po prostu poszerzyć swoją kocią wiedzę, zachęcam do lektury książek, np. Co jest, kocie? autorstwa Małgorzaty Biegańskiej-Hendryk (recenzja tu) lub Zaklinacz Kotów Claire Bessant, którą zrecenzowałam tu.